Certificaten, vrienden, Masai Mara en AirKenya

Jambo allemaal!

Ik zag tot mijn grote schrik dat ik al 2 weken niks geschreven heb. Dit wordt dus een extra lang verhaal.

Donderdag 20 september hadden we een CIT-vlucht naar Wajir, in Noord-Oost Kenia, vlak bij de Somalische grens. Woensdag begonnen we dus met alle voorbereidingen voor deze vlucht. Toen we de kist net hadden volgetankt (je moet hier gemiddeld 2 uur wachten voordat de tankwagen komt), kwam Alex voorbij lopen. Alex is een vlieginstructeur waar Marijn ook een paar vluchten mee heeft gevlogen voor de omzetting van zijn brevet. Alex was geïnteresseerd in waar we heen gingen. Naar Wajir dus. Leuk hoor, maar hebben jullie dan wel een North-Eastern Clearance Certificate? Uhh... een wat?? Daar hebben we nog nooit van gehoord... Nou, dit blijkt dus een certificaat te zijn dat uitgegeven wordt door de politie, waarin staat dat je naar het noordoosten van het land en de rift valley mag vliegen. Zonder dit certificaat word je na je landing met zekerheid gearresteerd. Nou, de vlucht voor donderdag dan maar annuleren en zo'n certificaat aanvragen.
Dit certificaat wordt overigens niet genoemd in de AIP. Dit is een enorm dik boekwerk met alle luchtvaartwetgeving en -regels. Als je vraagt waarom het daar niet in beschreven staat, is het antwoord heel simpel: this is Kenya men!

Het certificaat aanvragen bij de politie was ook weer een bijzondere gebeurtenis:
"Hallo, wij komen een clearance certificate aanvragen."
"Ok, daarvoor hebben we uw AOC (Air Operator Certificate) nodig."
"Die hebben we niet, want wij vliegen niet commercieel maar privé."
"Ok, maar dan hebben we toch uw AOC nodig. Geef anders maar uw privé-AOC." (Dit bestaat helemaal niet, maar dat hebben we die man maar niet verteld. Hij had duidelijk geen idee waar hij het over had.)
Uiteindelijk hebben we Simon (regelmannetje van kantoor) maar achter dit certificaat aan laten jagen, want dit ging ons als Mzungu's (blanken) absoluut niet lukken. Sinds afgelopen vrijdag hebben we het certificaat eindelijk binnen, dus de vlag kan uit en we kunnen weer vliegen.

In de nacht van donderdag 20 op vrijdag 21 september kwamen Ilona en Karen hier aan, 2 vriendinnen van Marijn. Zij zouden 9 dagen bij ons logeren en daarna doorreizen naar Zanzibar en Tanzania.
Vrijdag hebben we ze een deel van de stad en omgeving laten zien. Het is erg leuk om na 2 maanden 'integreren' het land te zien door de ogen van 2 toeristen. Je beseft dan pas hoe 'normaal' alles geworden is. Je kijkt ineens weer vol verbazing naar iedere overbeladen, omgevallen vrachtwagen, naar de grote karren die midden op de 3-baans snelweg worden voortgetrokken door slechts 1 man, naar de stank van het open riool dat midden door sommige buurten stroomt en de dronken politieagenten die je soms aanhouden bij de ingang van het vliegveld (maar niet voor een alcoholcontrole!). Na 2 maanden in Kenia weet je niet beter, en eigenlijk is dat maar goed ook!

Zaterdagochtend 22 september vertrokken we met zijn vieren op een safari-trip naar de Mara. Je kan natuurlijk niet in Kenia geweest zijn zonder een echte safari en een paar close-ups van olifanten, leeuwen en giraffen.
We wilden dit eerst met de Cessna doen, maar het leek ons niet heel verstandig om de kist 3 dagen lang achter te laten op een of ander bush-vliegveld zonder hek of bewaking, met sloten op de tankdoppen zodat de brandstof niet gestolen wordt en een bepaalde vloeistof over je banden zodat de hyena's ze niet kapot knagen.
We hebben er dus toch maar voor gekozen om op de echte toeristische manier met een matatu te gaan.
We werden om 06.30 uur thuis opgehaald door James, onze chauffeur voor deze 3 dagen. Nadat we op het hoofdkantoor betaald hadden voor de reis, kon de 5 uur durende rit naar de Mara beginnen. Dachten we....
We waren de stad nog niet uit toen we ineens een vreemd geluid hoorden en alle medeweggebruikers wild naar onze matatu begonnen te wijzen. Snel stoppen bij een tankstation dan maar, waar bleek dat de ventilator het niet meer deed door een slippende riem. James heeft de riem strakker gezet en de oververhitte radiator af laten koelen, en na een uurtje wachten waren we weer onderweg.
De reis zelf was al erg indrukwekkend. We reden door de prachtige rift valley met immense vergezichten. We lunchten bij een typisch toeristen-café in Narok, een Masai-stadje.
Daarna reden we nog zo'n 2 uur door een prachtig gebied met grazende kuddes vee, Masai-dorpen, antilopes en zwijntjes en een enorme hobbelweg.
Rond 3 uur kwamen we in het park aan, waar we meteen begonnen met de eerste gamedrive. We zagen meteen al enorm veel beesten. Ik had nooit gedacht dat er zoveel dieren per vierkante kilometer te vinden zouden zijn.
James wist erg veel te vertellen over iedere diersoort, dus het was niet alleen maar foto's knippen en rondcrossen. We zagen op deze 1e dag Thomson gazelles, zebra's, wildebeesten, 2 grote groepen met olifanten, giraffen, vechtende buffels, topi's, 2 mannelijke leeuwen, jakhalzen en impala's. En dat in 2 uur tijd!!
Hierna reden we naar ons tentenkamp, op de grens van het park. Het was een mooie 'camping', waar we 2 grote tenten hadden met badkamer, warm water en een fatsoenlijk bed. Het diner werd opgediend als lopend buffet en smaakte heerlijk na een volle dag hobbelen in de matatu.

Zondag hadden we een volledige dag met gamedrives. We vertrokken al om 07.30 uur en zouden in het park picknicken, zodat we een stuk verder het gebied in konden rijden richting de grens met Tanzania.
Dit was zeker de moeite waard. Bij de grens stroomt de rivier Mara, waar jaarlijks rond de 2 miljoen wildebeesten (gnoes) en zebra's de oversteek maken naar Tanzania. Dit gebeurt rond augustus, waardoor wij nog een aantal duizenden beesten konden zien die de oversteek nog niet gemaakt hadden.
We picknickten onder de Afrikaanse zon, aan de hoge oevers van de rivier, waar op de zandbanken grote groepen nijlpaarden en een enkele krokodil lagen te zonnen.
Tegen zonsondergang konden we nijlpaarden, krokodillen, stokstaartjes, bavianen, slingeraapjes, verschillende roofvogels, dikdiks, een baby-jakhals, hartebeesten, jachtluipaarden, leeuwinnen en struisvogels aan onze lijst toevoegen.

Maandag vertrokken we om 07.00 uur voor een laatste gamedrive. De missie was het vinden van een neushoorn. Dit is helaas niet gelukt, neushoorns zijn erg bang voor mensen vanwege de vele stropers.
Om 10.00 uur verlieten we de Mara voor de terugrit naar Nairobi. Ook deze dag stelde ons niet teleur, we zagen 2 struisvogels die een begroetingsdans deden, hele jonge zwijntjes en een groep schuchtere vosjes, naast alle andere dieren die we natuurlijk al eerder gezien hadden.

Het meest bijzondere van alles is nog wel de manier waarop je een beest vindt. Je zoekt gewoon naar een plek waar 3 of meer busjes/matatu's bij elkaar staan en rijdt daar vervolgens naartoe. Er is dan altijd wel een leeuw, cheetah of olifant te zien, die zich overigens niks aantrekken van alle commotie om zich heen.
Rond 16.00 uur waren we weer terug in Nairobi. Het was een mooie en bijzondere reis. Ik denk dat de toegevoegde foto's voor zich spreken.

De rest van de week hebben we wat korte uitstapjes gedaan met Karen en Ilona, o.a. naar de olifantenopvang, het giraffencentrum, verschillende winkelcentra en Kazuri (winkel met sieraden van kralen). Hier was ik allemaal al eerder geweest, maar het was natuurlijk leuk om alles hier in de buurt te laten zien aan de logées.

Donderdag ben ik meegevlogen met Eric, de captain die samen met Marijn de cessna van Nederland naar Kenia heeft gevlogen. Hij werkt voor AirKenya en vliegt op de Dash 7 en Dash 8. We zien hem regelmatig op de Aeroclub of in de weekenden tijdens het modelvliegen en ik had gevraagd of ik misschien een keer mee mocht vliegen op de jump seat in de cockpit.
We vlogen met de Dash 8 van Nairobi Wilson naar Lamu, na een korte stop door naar Malindi, en weer terug naar Wilson. Eric vloog met een vrouwelijke co-piloot, wat natuurlijk erg tot mijn verbeelding sprak.
Het was leuk om weer eens op een lijndienst mee te vliegen, en lekker in de cockpit te zitten. Ik heb genoten! Hier vliegen ze nog grote delen zonder automatische piloot, gewoon omdat het kan en omdat het veel leuker is om met de hand te vliegen. Dat zie je in Europa helaas bijna nergens meer.

Nog 4 weekjes, dan vlieg ik weer terug naar Nederland. De tijd vliegt hier, en ik heb het nog steeds enorm naar mijn zin.
Ik ben inmiddels druk bezig om te kijken of ik hier een vaste baan kan krijgen. Ten eerste heb ik daarvoor een work permit nodig, en dat is ook meteen de moeilijkste opgave. Dan moet ik nog mijn brevet om laten zetten naar een Keniaans brevet, maar dat is niet onmogelijk. Verder moeten er dan maatschappijen zijn die mensen nodig hebben. Die maatschappijen zijn er wel, zelfs met een enorm tekort aan piloten. Ze nemen echter alleen Kenianen aan... Maarja, wie weet? Ik ben nu nog hier, en het zou dom zijn om het niet gewoon te proberen.

Ik kijk uit naar jullie reacties!

Liefs uit zonnig Nairobi,

xxx Esther