Lastige inspecteurs, KCAA en Karibu Kenya

Lieve allemaal,

Ik heb alweer een week niks geschreven. Dus terwijl ik lekker op het balkon aan mijn ontbijt zit (gebakken ei, toast en heel veel vers fruit), ga ik maar weer eens wat verhalen typen.

De kist is inmiddels geinspecteerd door een zeer moeilijk kijkende, notities krabbelende man van de KCAA. Hij bedacht de meest idiote dingen die niet goed waren aan de kist. We hebben een verbanddoos aan boord en hij wilde graag een lijst hebben met alle items die daarin zaten en tot wanneer ze houdbaar waren. Terwijl dat allemaal achter op de verbanddoos genoteerd staat! Ik heb dus simpelweg de EHBO-doos onder het kopieerapparaat gelegd en de achterkant gekopieerd. Verder wilde meneer de inspecteur graag dat we op de BUITENKANT(!) van het vliegtuig met verf zouden schrijven wat de verloopdatum is van de batterij van de ELT (Emergency Locater Transmitter), terwijl dit ook al binnen op het paneel geschreven stond. Volgens mij verzon hij het gewoon waar we bij stonden.
Uiteindelijk hebben Simon (het manusje-van-alles die werkelijk alles geregeld krijgt met een glimlach en een hoop geslijm) en de baas van het onderhoudsbedrijf geregeld dat de inspectie goed was.

We hebben een enorme stapel met klappers, mappen en papierwerk op de balie bij de KCAA gedeponeerd, wat ze allemaal nodig hebben voor de aanvraag van het Certificate of Airworthiness. We hopen deze week nog het certificaat binnen te krijgen. We zijn ondertussen begonnen met 2 stoelen uit het vliegtuig te halen en een bevestigingsplaat en spanbanden te maken, waarmee we de bagagekisten in het toestel kunnen bevestigen.

Afgelopen weekend heb ik weer een lesje modelvliegen-voor-dummies gehad en ik kan met trots vertellen dat ik vorderingen maak! Op een enkele keer na, waarop ik compleet de controle over het kleine vliegtuigje verloor en hard "MarijnMarijnMarijn HELP" schreeuwde. Marijn nam gelukkig snel de afstandsbediening over en stuurde op een paar meter boven de grond het kistje weer de lucht in. Ik ben blij dat ik in een echt vliegtuig toch iets beter kan vliegen...

Over het land hier kan ik inmiddels bijna een boek volschrijven. Het is een land met zoveel tegenstellingen! Het is net zoals het weer hier: het kan heerlijk warm en zonnig zijn, felblauwe lucht, geen wolkje te bekennen. En in een kwartier tijd trekt het helemaal dicht, wordt het zo donker dat het wel nacht lijkt en barst het onweer los...

Marijn en ik reden laatst over de driebaans snelweg richting een van de vele winkelcentra. Vanuit het niets gingen alle auto's voor ons vol op de rem, om even later op de rechterbaan te parkeren en uit te stappen. Wij bleven compleet verbaasd in de auto zitten, in afwachting van wat er zou gaan gebeuren. Er bleek een kettingbotsing te zijn geweest op de andere weghelft, waarbij meerdere vrachtwagens, matatu's (kleine busjes), en auto's betrokken waren. Sommige busjes en auto's waren in een paar seconden tijd een aantal meters ingekort. Wat bleek? De mensen die hun auto op de snelweg geparkeerd hadden en uitstapten, gingen er niet heen om de slachtoffers te helpen, maar om de vrachtwagens te plunderen! Ze hingen met tientallen aan de vrachtwagens te schommelen en te trekken, het was een enorme chaos. De volgende dag las ik in de krant dat er 8 mensen waren omgekomen bij de kettingbotsing. De een zijn dood is de ander zijn brood, maar dat nemen ze hier wel heel letterlijk! Onvoorstelbaar...
Verder zie je hier ook prachtige dingen als je rondrijdt of in de file staat (minstens een uur per dag). Je hebt mooie vergezichten en regelmatig lopen er koeien, bavianen, geiten, of buffels langs de weg.

Dan is er nog een mooi verhaal over een helikopter die 2 weken geleden gecrasht is op het vliegveld Wilson (waar de Cessna ook staat). Tijdens het opstijgen ging er iets mis, waardoor de heli op zijn kant in het gras neerkwam. Door de hete motor vatte het gras vlam, en ondertussen liep de brandstof langzaamaan uit het toestel. GELUKKIG lag de helikopter slechts enkele meters voor de hangaar van de brandweer, die met 3 grote brandweerwagens uit konden rukken om de brand te blussen. HELAAS is dit Kenia, en hadden de brandweerwagens geen druppel blusschuim aan boord. De brandweermannen besloten hierop dat een brand het beste geblust kan worden met water, dus er werd zo snel mogelijk water op het vuur gegooid. Gevolg: de brandstof liep zo naar het vuur en de complete heli ging in de fik! Er waren gelukkig een aantal piloten van AirKenya die met hun eigen brandblussers uitrukten om de brand te blussen, en de helikopterpiloot had vlak na de crash het toestel veilig kunnen verlaten.
Karibu Kenya! (welcome to Kenya)

Ik vermaak me dus nog steeds prima hier, er is altijd wel iets te beleven. Afgelopen week was het erg koud (18 graden), dus jullie zullen begrijpen dat iedereen met handschoenen en een muts rondliep. Inmiddels is de temperatuur weer gestegen en kan ik 's avonds weer een duik in het zwembad wagen.

Veel liefs voor iedereen vanuit een prachtig land!

xxx Esther