Nakuru, olifantjes en chloorbad

Hallo allemaal,

Het is alweer een week geleden dat ik iets geschreven heb, wat vliegt de tijd hier! We hebben weer een hoop werk verzet, maar als ik er nu in mijn blog op terug kijk is het voor Nederlandse standaard maar een dag werk. Maarja, dit is Kenia, en hier gaat alles nou eenmaal niet zo snel...

Afgelopen zaterdag zijn we naar Nakuru gevlogen, een vliegveldje ten noorden van Nairobi, met een landingsbaan zo breed als de wielen, waar geen asfalt te bekennen is. Ed had hier een bespreking, dus nadat we hem afgezet hebben zijn we weer teruggevlogen door de rift valley. Je hebt hier prachtige uitzichten!

Komende zondag hebben we weer een nieuw vluchtje, een aantal passagiers die we op moeten halen uit Nanyuki. Als het weer dan iets mooier is zal ik proberen een aantal foto's te maken van de Keniaanse landschappen.
Volgende week zullen we waarschijnlijk een schema krijgen met vluchten voor de komende weken. Ik ben benieuwd! Heb er erg veel zin in om de lucht in te gaan.

Afgelopen zondag was ook een bijzonder mooie (en vooral schattige) dag. Ik ben met Marijn naar de elephant orphanage van het David Sheldrick Wildlife Trust geweest. Dit ligt hier praktisch om de hoek, in het Game Park. Hier worden jonge olifantjes die wees zijn geworden naar toe gebracht en verzorgd tot ze oud genoeg zijn om weer in het wild uitgezet te worden. Tussen 11.00 en 12.00 uur worden de olifantjes naar een open plek in het park gebracht, waar ze enorme flessen met melk en takken eucalyptus krijgen. Hierna banjeren ze door de kuilen met modder en gooien met hun slurf een hoop zand over zichzelf (en het publiek) heen. Het is echt enorm schattig om te zien, en erg indrukwekkend wat er allemaal voor deze 'beestjes' gedaan wordt. De jongste olifant was 3 maanden en kwam tot je knieen. De randen van zijn oren werden ingesmeerd met zonnebrandcrème. (@Kim: waarom precies?)
's Middags zijn we naar het Karen Blixen museum geweest. Zij heeft het boek Out of Africa geschreven en haar villa staat hier vlakbij. Deze buurt heet daarom ook Karen. Hier kregen we een korte rondleiding en een kijkje in haar leven. Er staan nog veel originele dingen in het huis, en het uitzicht vanaf haar tuin op de Ngong hill is adembenemend.

Hier 'thuis' gaat alles nog steeds prima. De 6 jack russels zijn nu dikke vriendjes met mij. Eentje in het bijzonder loopt continu achter me aan en ligt het liefst iedere avond naast me op de bank.
Het zwembad is inmiddels gevaarlijk terrein. De kerels die het schoon horen te houden begrijpen volgens mij niet helemaal hoe dit werkt. Er zijn in 3 dagen tijd 3 emmers met chloor ingegooid. Er zat ook al veel te veel zout in, en het resultaat is nu dat het water nu al dagen helemaal groen en troebel is en je vanaf tientallen meters al de cloorlucht ruikt. Zelfs de strepen op de bodem van het zwembad zijn nauwelijks meer zichtbaar. Omdat het er zo vies uitziet blijven ze er volgens mij ook steeds maar weer chloor en zout ingooien, in de hoop dat het 'schoon' wordt... ;)

En toen kwam er een olifantje met een hele lange snuit, en die blies zo het verhaaltje uit! Ik probeer volgende week iets sneller met een nieuw verhaal te komen.

Heel veel liefs en kusjes vanuit dit prachtige, bijzondere land!